Ik ben nog niet eens zo zenuwachtig als ik opsta. Ik heb goed geslapen en hoewel ik al dagen tegen iedereen roep dat dit het grootste avontuur van mijn leven wordt, besef ik het nog niet echt. Op Almere Centraal stappen we gezamenlijk op de trein om Schiphol even flink op stelten te zetten. Na het inchecken besluiten we nog even van goed en soort-van gezond eten te genieten, en dus ploffen we neer bij een welbekend fastfood restaurant. In Nederland komt de sneeuw inmiddels gestaag naar beneden. Wat volgt is de gebruikelijke vliegtuig-rompslomp: vanwege het 'ont-ijzen' van de vleugels gaan we uiteindelijk met anderhalf uur vertraging alsnog op weg naar de 28°C in India.

We moeten overstappen op Dubai. Normaal gesproken zouden we genoeg tijd hebben om over te stappen, maar door de vertraging moeten we alsnog even haasten om op tijd bij de gate te zijn. Ondanks de krappe tijd komen onze koffers ook goed mee, blijkt als we rond een uur of 9 's ochtends, lokale tijd, in het benauwde Chennai, India uitstappen. We worden daar opgewacht door Arie van de stichting, die ons meeneemt naar een busje. En daar ga ik meteen de fout in. Een man, waarvan ik aanneem dat hij bij de organisatie hoort, wilt mijn koffers overnemen en accepteert geen nee. Hij blijkt dus niet bij de organisatie te horen, en hoffelijkheid bestaat nauwelijks meer in India: hij wilt geld zien. Dan voel je je toch wel even een provinciaaltje hoor.
Het probleem wordt opgelost, het busje wordt ingeladen en dan wagen wij ons in het verkeer van Chennai. Het valt meteen op: aan verkeersregels doen ze hier niet. Remmen, gas geven, toeteren, inhalen en overnieuw. En nog een keer. En nog een keer… Rijbewijzen kun je kopen in India, dus kwaliteit kun je niet verwachten. Wil je een goede chauffeur, moet je op zoek naar een 'ervaringsdeskundige'.
We komen heel, maar een beetje geschud, aan bij het hotel. Een 3-sterren hotel, naar Indiase maatstaven dan. Viezig (en juist extra goed schoongemaakt voor ons!) maar toch redelijk degelijk.
We hebben nog even voor onszelf, de rest van de groep komt om 16.00u aan in Chennai, dus we besluiten een lokaal warenhuisje te bezoeken. Onmiddellijk merken we waar we al voor gewaarschuwd waren: we worden aangestaard alsof we drie hoofden, vier neuzen en twaalf benen hebben. Blanke mensen ziet men hier nauwelijks of niet, dus we zijn een soort bezienswaardigheid hier. Maar goed, dat is even wennen en daarna zie je het eigenlijk niet meer.

Terug in het hotel moeten we nog wat uurtjes doden, dus gaan we kaarten, slapen en lachen (in willekeurige volgorde en soms alle drie tegelijk). Als de groep helemaal compleet is, bespreken we het programma voor de komende dagen en dan is het tijd voor avondeten. Meestal is het eten in India veel te gekruid voor Hollandse magen, maar gelukkig houden ze er in dit hotel rekening mee. De heerlijkheden die op tafel verschijnen zijn pittig maar wel te doen, en echt om je vingers bij op te eten.

Vanwege de jetlag (het is in India 4,5u later dan in Nederland) duiken we vroeg ons bed in. Morgen wordt het een drukke, lange dag, so let's call it a day!