Tokepi
Haar naam was Tokepi. Dit komt je vast bekend voor! Ze is namelijk vernoemd naar een Pokémon. Alleen schrijf je dat net iets anders, namelijk Togepi. Wij noemden haar eigenlijk altijd Toki en daar luisterde ze ook naar. Waarom een Pokémon? Mijn broer was toen 7 jaar en ik was 5 jaar oud. Wij mochten samen haar naam uitkiezen en mijn broer was helemaal gek van Pokémon. Tokepi was een lapjeskat en die lijkt een beetje op de gelijknamige Pokémon, want die heeft allemaal verschillende figuurtjes op haar lichaam.

Tokepi is geboren op 1 april (echt waar!) en sinds ze bij ons in huis kwam hoorde ze er helemaal bij. Het was een superluie kat, want het enige wat ze de hele dag deed was eten en slapen. Ze was eigenlijk een beetje deel van ons interieur. Ze was niet alleen lui, maar ook erg handig. Want als ik tijdens het avondeten iets niet lustte, gaf ik het stiekem onder de tafel aan haar. Meestal at ze het dan lekker op. Dat was ook wel te zien, want ze was niet de dunste kat!

Weggelopen van huis
Tokepi liep als kitten weleens weg van huis, maar ze kwam altijd weer terug. Op een dag was dit niet zo. Ze bleef toen wel 3 dagen weg en we maakten ons zorgen. In de klas van mijn broer gingen de kinderen op maandag vertellen wat ze in het weekend hadden gedaan. Een meisje uit zijn klas zei dat ze thuis een nieuwe kat hadden. Die had ze op straat gevonden. Op dat moment ging er bij mijn broer een belletje rinkelen. En ja hoor, het was onze kat! We hebben haar samen opgehaald en was ze weer thuis van haar avontuur.

Begraven
Een paar dagen voordat ze overleed deed ze een beetje raar. Ze bewoog heel sloom, ze maakte rare geluiden en ze miauwde tegen de muur. Waarschijnlijk omdat ze dacht dat het de deur was. Mijn ouders gingen een dag erna op vakantie dus mijn broer zou met haar naar de dierenarts gaan. Maar toen was het helaas al te laat.. Die nacht is ze overleden. We weten niet waar ze last van had, maar de dierenarts had niets meer voor haar kunnen doen. De dierenarts bood aan om haar op te halen, maar dan zou ze samen met allemaal andere dieren worden begraven. Dat vonden wij een beetje onpersoonlijk. Wij besloten om haar in onze tuin te begraven. Dan is ze toch nog een beetje bij ons.

Ik heb me er rot over gevoeld, maar ik weet nu dat het beter is zo. Het is maar goed dat ze niet te lang met die ziekte heeft rondgelopen. Ze was al oud voor een kat en ze heeft een heel fijn leven gehad. Gelukkig hebben we genoeg foto’s van haar zodat we haar niet vergeten. En we kunnen altijd even langs haar grafje in de tuin.

Goudvis
Sommige mensen hebben wel een héél speciale band met hun huisdier. Zelfs wanneer het om een goudvis gaat. Ik las laatst dat een goudvis in Australië zich had verslikt in een steentje. Zijn baasje twijfelde niet en bracht hem naar de dierenarts. Daar kreeg de goudvis een operatie die maar liefst 500 euro kostte! Gelukkig was de operatie een succes en voelde het beestje zich weer als een vis in het water.