De zomer komt alweer tot zijn einde en dat betekent dat ik het koffertje weer kan pakken om van thuis-thuis naar mijn 17 m2 studentenkamer terug te gaan. Even een grote schoonmaak houden en dan kan ik in september weer helemaal fris starten aan het volgende studiejaar. Om mij heen hoor ik van nieuwe mensen dat ze introductie hebben en op kamers gaan. Herinneringen aan mijn eerste weekje op mezelf komen vanzelf voorbij.

Ik moet eerlijk zeggen: ik vond mijn eerste week op kamers verschrikkelijk. Ik had de introductie achter de rug, waarin ik 10 dagen lang non-stop met studiegenoten was geweest. En dan komt die eerste echte week waarin je op jezelf woont. Overdag naar college, om 17:30 naar de supermarkt en dan in je eentje in de keuken voor jezelf koken. Daar zat ik dan met mijn voor-4-personen-pan pasta. Nee, ik begreep ineens totaal niet meer waarom ik per se op mezelf wilde wonen.

Gelukkig kwam ik er na een week achter dat er een heleboel nieuwe mensen in het huis waren komen wonen, die eenzelfde week als ik achter de rug hadden. Al gauw spraken we af om gezellig samen te eten. Ook leerde ik mijn studiegenoten beter kennen, waardoor ik al gauw geen enkele avond meer alleen met mijn bordje eten zat! Zelf vond ik het heel fijn om te horen dat ik echt niet de enige was die zich in haar eerste week een beetje eenzaam voelde.

Nu, 4 jaar verder, heb ik helemaal mijn plekje gevonden in het mooie Nijmegen. Soms duurt het gewoon even voor je de juiste mensen hebt gevonden om het gezellig mee te hebben. Ik heb vooral geleerd om gewoon mensen te vragen of ze eens zin hebben om iets gezelligs te doen. Want wie zit er nou graag alleen?