Als kind snapte ik nooit waarom iedereen zo moest lachen om de schrijfseltjes en zegjes van die leuke Teigetje. Teigetje was toch goed gespeld zo? Snapte er niks van… Wat heb ik nog lang Tijger gespeld met EI. Ik zie Teigetjes, geen tijgers.

Teigetje omhelst hoe uniek hij is, en dat bewonder ik. Ik doe dat ook. Trek me niets aan van mijn unieke manier van doen, praten, schrijven en kleden. Ik ben ik, en dat omhels ik, net als Teigetje dat doet.

Het leuke van Teigetjes is ook, dat Teigetjes heel aardig zijn. Hoewel die oranje donderstraal soms erg maf kan zijn en in zijn eigen wereldje leeft, toch is hij zo lief, grappig en een goede vriend voor alle Honderd Bunderbos-bewoners. Dat is toch geweldig, dat je zo jezelf kan zijn en dat iedereen je leuk vindt? Teigetjes zijn bewonderingswaardig, en zijn hartstikke stoer! Optimistisch, gezellig en misschien zo af en toe een beetje te druk. Dat zijn toch bewonderingswaardige eigenschappen om te bezitten?

Ik kan me in zo veel delen van Teigetje herkennen, maar de meest duidelijke (voor anderen) is misschien toch de spelling. AU-OU, lange ij, korte ei, d of een t- Het blijft voor mij een raadsel. Mijn oplossing is gewoon mijn moeder vragen hoe ik geveli- gefelie- gefeliciteerd? moet spellen.
Heb jij ook een Winnie de Poeh karakter waar je jezelf in kunt herkennen?
Net als Teigetje zo graag doet, ga ik nu ook pickelenickelen (Picknicken voor de niet-Teigetje fans onder ons). Tot volgende week!