In Berg & Dal (in de buurt bij Nijmegen), een beetje centraal in het bos, is er een gigantisch dal. Als je bovenaan staat en je kijkt het dal in lijkt het net of je op het randje van een afgrond staat. Er lopen een aantal heel lange trappen naar beneden. Je ziet dan die mooie gekleurde tint van de bladeren onder de blauwe lucht. Met een beetje mooi weer lopen daar altijd erg veel mensen, vaak met honden en soms rijden ze op paarden.

Ik vind Berg en Dal het leukste bos om heen te gaan. Het is vlak bij een jachtstal voor paarden, dus in het bos zijn veel hindernissen (boomstammen en dat soort dingen) waarmee je de paarden kunt trainen. Wij kunnen er ook overheen springen. Laatst vertelde een kennis van me dat er in Arnhem een bos is met allemaal vijvertjes en beekjes. Dat leek me heel erg leuk, dus daar gaan we waarschijnlijk de volgende keer heen.

Voor veel mensen is het bos een rustgevende plaats om inspiratie op te doen, na te denken over iets of om even rust te krijgen. Even weg uit het dagelijkse ritme. Naar het bos waar de vogels mooi fluiten en waar een lekkere dennengeur hangt.

Mijn ouders en ik gaan in de herfst best vaak met de hond naar het bos. Dat is gewoon voor de gezelligheid. Soms nemen we de paarden ook mee. Ik vind het altijd fijn om daar te zijn en je komt vaak andere mensen met honden tegen. Wij gaan niet om iets te bespreken, dat is niet nodig. Meestal gaan mijn ouders samen wandelen en dan ga ik lekker met de hond rennen – die vindt het veel leuker om lekker te rennen dan om alleen maar te wandelen. En omdat mijn ouders dan toch rustig aan het lopen zijn, ga ik wel met de hond rennen. Soms neem ik nog een vriendin mee. Na het bos gaan we meteen naar huis, omdat de paarden binnengezet en gevoerd moeten worden (als we de paarden of de hond bij ons hebben, is het sowieso moeilijk om uit eten te gaan).

Groetjes Sara