“Kijk, kijk!” roepen ze als ze een plaatje hebben gevonden van de gevolgen van chlamydia. Met een grijns zeggen de jongens dat iedereen op bladzijde 185 moet kijken. En binnen een mum van tijd hoor je kreten als “Gadverdamme, wat is dat?!” of “Ieeeeee” door de hele klas.

Een typische les seksuele voorlichting. Onrust, en meligheid. Maar ondanks dat iedereen het allemaal erg ongemakkelijk en grappig vindt, denk ik toch dat ze er veel aan hebben. In grote lijnen krijg je te horen hoe je met iemand zoent, met iemand vrijt, wat de gevolgen van soa’s zijn en hoe je HET veilig kunt doen. Het wordt bespreekbaar gemaakt en je kunt anonieme vragen stellen die je dan in de ‘Black Box’ doet. Uiteindelijk weet iedereen na deze lessen precies hoe alles moet, mocht het er ooit van komen. Dit wil natuurlijk alles behalve zeggen dat het de eerste keer helemaal goed gaat. Ze weten in ieder geval wat de bedoeling is en proberen dit zo goed mogelijk tot uitvoering te brengen.

De meisjes weten hoe ze de liefde moeten bedrijven met een jongen, en de jongens weten hoe dit met een meisje moet. Dit is algemeen bekend. Iedereen heeft er wel eens over gehoord, voorlichting over gekregen of over gepraat met zijn ouders. Maar is iedereen wel goed voorbereid? Zijn we niet met z’n allen een grote groep mensen vergeten?

Bij de laatste les van de seksuele voorlichting stak een meisje haar hand op. “Wanneer krijgen we te horen hoe twee meisjes met elkaar moeten vrijen?” Haar klasgenoten lachten en fluisterden met elkaar, terwijl de leraar met een mond vol tanden stond en de klas vervolgens opdroeg het huiswerk voor de volgende week op te schrijven. En de vraag van het meisje, daar werd geen aandacht meer aan besteed, die bleef onbeantwoord.