Na een vroeg ontbijt gaan we met koffers en twee busjes (de koffers pasten niet op het dak van de eerste, dus wordt er een extra busje bijgehaald voor de koffers) op weg naar de markt in Chennai. Nou ja, markt… Het zijn indoor bazaartjes, soms met 10 winkeltjes tegelijk in één pand, en een paar kraampjes. In India is het de gewoonte om af te dingen. Gouden tip: als je er ooit komt en je gaat afdingen, zeg dan dat je het ergens anders ook goedkoper kunt krijgen of hebt gekregen.

Na de markt begint het souvenirshoppen pas echt. In een souvenirshop van de regering (kun je alleen niet afdingen) staan de mooiste, handgemaakte dingen. Drie verdiepingen vol!
Met een mandje vol en een heleboel roepies minder, lopen we weer naar de bus. We gaan nu richting het station: om 14.00u vertrekt de trein naar Tenali, waar we de komende vier dagen door zullen brengen.
Ik weet dat Nederlanders klagen over de vertragingen van de NS, maar daar kunnen ze in India zelfs nog iets van leren. We vertrekken ongeveer een half uur later dan gepland, zonder excuus of reden. Hoewel de trein stinkt, vol, ontzettend smerig en ongemakkelijk is, is het 6,5 uur lang genieten van het uitzicht buiten. Bekeken door de met smog bevuilde ramen, of gewoon in het halletje waar de deur open staat, ook tijdens het rijden. Vooral gedurende de zonsondergang is dat echt supermooi.

Hongerig komen we tenslotte aan bij de eindbestemming. We worden volgens gebruik verwelkomd met grote (zware, natte maar erg mooie) bloemenkransen en worden naar een schoolbus geleid.

Het eerste wat opvalt is de hoeveelheid mensen die in dit deel op straat leeft. En dan de geur. India (en ik inmiddels ook) ruikt heel typisch. Mensen verbranden hun vuil hier zelf (alles door elkaar: kadavers, plastic, papier etc.), en dat ruik je. Ook ligt er overal rotzooi, want prullenbakken kennen ze hier schijnbaar ook niet. India zal voorlopig niet de prijs voor het schoonste land winnen zeg maar. Gooi daar de hitte en de etensgeuren bovenop: zo ruikt India. Oh, en behoeftes worden over het algemeen ook buiten gedaan. “Westerse” toiletten, zoals wij hier in Nederland allemaal hebben, komen voor, maar niet veel. Zeker niet versies waar je het toiletpapier ook door mag spoelen: door nauwe leidingen raakt de boel snel verstopt. Dus staat er een bakje naast waar je het gebruikte papier in mag gooien. En ook dat is voor de Westerse mensen: de locals gebruiken namelijk de handdouche die er naast hangt om de boel schoon te spoelen.

De komende dagen gaan we veel op pad naar projecten van Stop Poverty hier. Of daar überhaupt wc’s zijn of dat het bosjeswerk wordt, valt nog te bezien. Maar daar komen we maar op één manier achter…