Ik vloog eerst vanuit Amsterdam naar Londen met 11 andere uitwisselingsstudenten en in Londen stapten er nog zo’n 50 in, die allemaal verspreid in Europa wonen. De vlucht naar New York was vrij lang, ongeveer 9 uur, maar eenmaal daar aangekomen keken we onze ogen uit. We zouden de eerste week verblijven op een campus van een universiteit in New York, als een soort introductie voor het komende jaar. We werden allemaal verspreid over kamers met andere uitwisselingsstudenten uit verschillende landen.

New York

De week was een groot succes! We hebben ontzettend veel geleerd en gezien. We zijn verschillende keren naar Times Square geweest, hebben over de Brooklyn Bridge gereden, gegeten in Planet Hollywood en geleerd over Amerikaanse sporten. Ook hebben we natuurlijk een boat tour gedaan langs het vrijheidsbeeld en hebben we ons die hele week kunnen voorbereiden op een grote show aan het eind van de week.

Iedere ochtend moesten we al vrij vroeg opstaan om te ontbijten. De campus is vrij groot en bestaat uit veel verschillende gebouwen. Als we dus wilden ontbijten moesten we naar een ander gebouw lopen, de grote eetzaal. Dat is precies wat iedereen verwacht van Amerika: je loopt naar binnen, pakt een bord en loopt langs het buffet, wat zelfs in de ochtend bestaat uit bacon en macaroni. Je pakt je drinken en gaat aan een tafel zitten met mensen die je kent. Het was heel apart om mee te maken, maar je raakt er al gauw aan gewend. Iedere dag kan je immers kiezen uit hetzelfde. Ook het avondeten werd steeds minder interessant. In het begin dacht je nog “oh lekker, pizza” maar na een paar avonden kon je geen vet eten meer zien: aan de salade dan maar!

In die ene week had ik al zo’n 80 nieuwe mensen ontmoet van over de hele wereld. Er waren mensen uit heel Scandinavië (ongeveer de helft van de groep kwam uit Noorwegen!), Duitsland, Italië, Frankrijk, Zwitserland en zelfs China en Australië! Ik denk dat iedereen vrienden voor het leven heeft gemaakt. Ook de 10 anderen uit Nederland waren superleuke mensen. We hebben heel veel samen gedaan en houden nog veel contact, ook nu we allemaal ergens anders in Amerika verblijven. We hebben afgesproken om zeker een keer met zijn allen af te spreken als we terug zijn in ons koude kikkerlandje!

Na een ontzettend leuke week namen we allemaal afscheid. Het was best vreemd omdat je continu bij elkaar was, maar je de meesten elkaar daarna nooit meer zou zien. ’s Ochtends vroeg stonden we allemaal op en vertrokken we in groepen naar het vliegveld. Ik was gelukkig de helft van de reis niet alleen, maar met een ander meisje uit Nederland. Wij vlogen samen van New York naar Salt Lake City, waar ik me niks meer van kan herinneren: ik sliep namelijk de hele vlucht! Ik was volledig uitgeput van de drukke week in New York en had echt tijd nodig om bij te slapen. Daarna moest ik de vlucht naar St. George alleen doorbrengen. Het was een heel korte vlucht in het kleinste vliegtuig waarin ik ooit heb gezeten: maar 10 rijen van 4 personen!

St. George

Eenmaal aangekomen stond mijn gastgezin me op te wachten met een groot bord met “Welcome Sanne!” We pakten snel mijn koffer en gingen op weg naar wat mijn huis zal zijn voor dit hele jaar.

Ik ben hier dus inmiddels al meer dan anderhalve maand en ik heb het ontzettend naar mijn zin. Mijn eerste schooldagen waren best vreemd, omdat ik nog niemand kende en iedereen zijn eigen vriendengroep heeft. Na een maand ken ik al steeds meer mensen en spreek ik met verschillende mensen af na school. Het scheelt dat ik een hostzus heb van mijn leeftijd die al veel vrienden heeft en die leer ik dan ook allemaal kennen.

Zoals ik al eerder had verteld is school hier ontzettend makkelijk. De vakken die ik had gekozen (pottenbakken, fotografie, kunst, schrijven, etc.) zijn ontzettend leuk en ik heb veel plezier hier op school. Ook organiseert de school veel activiteiten. Zo heb ik meegedaan aan een meisjes-football game en zit ik in de rugbyclub. Ik heb echter nog niet aan een rugbytraining meegedaan, omdat ik het veel te druk heb met andere leuke dingen! Fotografie en schrijven zijn hier zeker mijn favoriete vakken. Mijn schrijfklas is vrij klein maar supergezellig en in fotografieles leren we heel veel interessante dingen. Pottenbakken was best lastig in het begin en ik vond het niet zo leuk, maar dat gaat al een stuk beter nu. Ik ben benieuwd wat de rest van het jaar me zal brengen!

Homecoming

Vorig weekend was het homecoming. De hele week is het dan ‘spirit week’, waarin je iedere dag verkleed naar school gaat volgens een bepaald thema. Zo was er maandag een ‘beach’-thema en donderdag was het rarehoedjesdag. Niet iedereen kwam verkleed, maar de sfeer op school was geweldig! Die zaterdag was er dan een dance waar jongens de meisjes vragen als date. Dat is ontzettend groot hier. Ik werd gevraagd door een jongen die een groot vel papier voor mijn voordeur had gelegd met “Roses are red, violets are blue, fudge is sweet, and I want to go to homecoming with you!”, samen met een grote doos fudged brownies en een rode roos. Toen moest ik natuurlijk ook creatief antwoorden en dat deed ik door een groot vel bij hem voor de deur te leggen met “The fudge was delicious, your cooking job was fine, now you might wanna taste a fortune cookie of mine”. Daar had ik een fortune cookie bij gelegd waarvan ik het briefje binnenin had verwisseld met eentje waarop stond: “I would love to go to homecoming with you”, dus zodra hij die openmaakte wist hij dat ik ja zei op zijn vraag. Die zaterdag ga je eerst overdag iets leuks doen met een groep met allemaal dates, dus vrienden van je date samen met hun date. Wij gingen quad rijden in een supermooi natuurgebied in de bergen, het was echt super!

Ook was het afgelopen week mijn verjaardag en ben ik eerder deze maand een dag naar Las Vegas geweest om lekker te shoppen! Kortom, ik heb genoeg te doen! Ik merk nu al dat mijn Nederlands steeds lastiger wordt en dat ik in het Engels begin te denken. Dat is heel erg vreemd in het begin, maar ik merk ook dat mijn Engels steeds beter wordt, dus dat is een goed teken.

De volgende keer zal ik weer meer vertellen over de dingen die ik hier meemaak, en tot die tijd kan je alles lezen op het blog die ik bijhoud: www.sanneinutah.waarbenjij.nu.

Veel liefs, Sanne