Het begon toen ik vanochtend naar de bushalte liep en de bus weg zag rijden. Deze was te vroeg, dus mocht ik 20 minuten wachten. Was niet zo’n ramp, ik kon wel even wat lezen dus liet mijn dag er niet door verpesten. De volgende bus kwam, maar zoals ik wist, zit deze bus altijd tsjokvol! Ik mocht dus 35 minuten lang staan in een overvolle bus waar ook nog eens 1 halte verderop een man instapte met van die zwoksels, zo’n man die best een klein beetje deo kan gebruiken. Ik kan jullie vertellen dat de lucht die die man verspreidde toen hij zijn armen omhoog deed om de hendel naast mijn hoofd te pakken op z’n zachtst gezegd niet te harden was. Heerlijk….

Eenmaal op stage ging dit natuurlijk vrolijk verder. Ik viel van de trap (niets aan overgehouden gelukkig), gooide suiker over mijn bureau, liet mijn in-ears in de koffie vallen (die ik daarvoor tot twee keer toe bijna omvergooide over de pc) en natuurlijk liet ik ook de traktatie vallen ging ik er ook nog bovenop staan! En ik vind chocolade koeken zo lekker…

Net, voordat ik aan deze blog wilde beginnen, dacht ik, ik neem even een kopje thee, dus ik ging water koken. Wilde het net gekookte water in de kan doen, toen ik deze omgooide en heet water over mijn hand morste. Rood als een kreeft natuurlijk. Het typen met een rood-als-een-kreeft hand is ook niet heel erg fijn. Nu ik eindelijk, bijna heelhuids, achter de pc zit om deze blog te typen ben ik blij dat deze bijna op-

STIK, daar ging de snoeppot. Kapot. Mensen, het is weer zo’n dag. IK WIL TERUG NAAR BED!