Vraag je je wel eens af wat schaamte nu eigenlijk is of waar het vandaan komt? Het lijkt in ieder geval iets te maken hebben met het beeld dat je hebt van jezelf. Schaamte is een emotie die omhoog komt wanneer je het gevoel hebt dat je niet voldoet aan dat plaatje. Het maakt hierbij niet uit of dit plaatje van jezelf is of dat je denkt dat anderen een bepaald beeld hebben. Toen ik jonger was zat ik op een turnvereniging. Ik was best goed in het onderdeel ‘grote trampoline’ en vond dus dat ik dit nooit verkeerd mocht doen. Tot er een keer een sprong misging en ik door mijn enkels zakte. AUW! Ik schaamde me meteen want er ging wat mis, en in mijn hoofd kon dit niet (dat plaatje waar ik niet aan kon voldoen dus). Ik liet niks merken en sprong gewoon door. Gevolg: een uur lang turnen met een gebroken enkel. Dat is wat schaamte kan doen. Best raar toch?

Zo kan ik me nog wel meer dingen herinneren. Van de trap vallen op de middelbare, alle boeken uit de tas, overal door de gang, knie kapot, spullen kapot. Maar in plaats van te vragen of iemand mij even kon helpen pakte ik snel mijn spullen bij elkaar en deed ik net alsof er niets aan de hand was. Van de trap vallen past namelijk niet in het plaatje dat ik had van iemand op de middelbare school. Die is namelijk stoer en juist helemaal niet onhandig dus ik schaamde me.

Schaamte is dus eigenlijk best een rare emotie. Het zorgt ervoor dat we pijn verbijten, dingen laten die we eigenlijk heel leuk vinden zoals lekker meezingen met de radio of vragen stellen in de klas. Hoe komt het eigenlijk dat we zo graag binnen het perfecte beeld willen passen en ons schamen wanneer dit niet lukt? Waarom hebben sommige mensen dit meer dan anderen? Zou dat met de cultuur te maken hebben? Met de leeftijd misschien? Ik ben er voor mezelf nog steeds niet helemaal uit. Het enige dat ik weet is dat ik soms graag mijn schaamte even opzij zou willen zetten om lekker luid mee te zingen en te dansen en gewoon te kunnen doen wat ik leuk vind.