Ik zit in de auto met mijn collega, een vader van 2 kinderen. Hij vraagt me over mijn studentenleven, hoe het is om op kamers te wonen. Ik vertel vol enthousiasme over mijn studentenhuis, dat ik het zo geweldig vind en dat ik er de tijd van mijn leven heb. Ik ben klaar met mijn verhaal en stelt hij me de vraag ‘en je ouders, zie je die ook nog dan?’ Ik vraag me af waarom hij dit vraagt, zou hij bang zijn dat zijn kinderen op kamers gaan, en hij ze dan nauwelijks meer ziet? Hoe geweldig mijn studententijd ook is, ik vind het heerlijk om naar huis te gaan; naar hotel papa en mama. Dit vertel ik hem en ik zie opluchting in zijn ogen.

Ondertussen is het vrijdag en pak ik de trein terug naar mijn ouders. Hier weet ik zeker dat de koelkast goed gevuld is, er voor mij wordt gekookt en mijn bed met liefde wordt opgemaakt. Soms mis ik dit. De ruimte die ik daar heb, de heerlijke grote bank waar ik op lig en de fatsoenlijke keuken met oven. Vooral die oven! Taarten en cakes bakken die ik zondagavond meeneem naar Nijmegen.

Helaas is het weekend zo voorbij. Mijn was is gedaan, ik heb een tas boodschappen bij en ik stap met mijn zelfgebakken cake de trein in. Pap en mam zwaaien me uit en gaan mij weer een weekje missen. Ik begrijp goed dat mijn ouders dit lastig vinden, maar volgende week vrijdag ben ik er weer. Nu ben ik op weg om te genieten van de gezelligheid en drukte in Nijmegen.

Heb je geen idee hoe een studentenhuis eruitziet? Bekijk dan dit filmpje!