We begonnen vanochtend met een bustour door Harlem. De gids die we hadden was echt fantastisch en wist de gekste dingen te vertellen. 'Wij Hollanders' hebben ons veel bemoeid met New York toen het net pas ontdekt was, en dat zie je overal terug. Harlem op zich is al een perfect voorbeeld: het is vernoemd naar Haarlem. We reden langs de plek waar John Lennon neer geschoten werd, langs het huis van Sting (van The Police, weet je wel), langs allemaal plekken waar films opgenomen waren (Man In Black, I Am Legend, Spiderman…), langs beroemde musea… Het was inderdaad een hele uitgebreide tour en de gids wist alles superleuk te vertellen. We zijn ook langs het oudste, nog intacte huis in NY gereden, wat toebehoorde aan een vrouw die boven haar stand was getrouwd. Ze trouwde met twee mannen: een die het geld had, en een die de naam had, en allebei werden ze vermoord door een onbekende dader (toevallig hè?). Ik weet nu dan Manhattan afkomt van Manna Hattan, wat in de taal van de oorspronkelijke bewoners van NY 'heuvelig eiland' betekent. En zo kan ik wel even doorgaan. Als klap op de vuurpijl mochten we ongeveer drie kwartier aanschuiven bij een gospeldienst in Harlem. Het was supermooi om mee te maken, het is precies zoals je het je voorstelt, en toch ook prachtig anders.

Na de dienst reden we met de bus naar een Tequillaville om te lunchen. Ik weet niet wat Amerikanen met droge kip hebben, maar dit was binnen een dag het tweede portie droge kip dat op mijn bord belandde. En wat is het toch met al die ijsblokjes in het drinken? Ik snap vanuit de horeca de voordelen wel (lijkt voller, hoeft minder echt drinken in, kraanwater smaakt er luxer door) maar uiteindelijk heb je waterig drinken, en dat is niet echt lekker. Gekke Amerikanen.

Met een buik vol van de lunch gingen we op weg richting de Hudson. Vanuit daar stapten we op de fiets voor een mini-tour door NY, op twee wielen. Ik ben niet zo'n held op de fiets, en al helemaal niet met de handremmen. Twee keer raden welke fietsen geen terugtraprem hadden… Gelukkig heb ik het overleefd en heb ik ook de rest van het verkeer heel gelaten.

Te fiets trokken we langs de rivier, richting de Brooklyn Bridge, die we uiteindelijk ook een stukje op fietsten. Daarna gingen we weer terug, want om 16.00u vertrok onze Hudson River Cruise. De gids die we vanmorgen hadden, had alles al zo goed uitgelegd dat de meneer van de boot weinig nieuws vertelde, maar het uitzicht was prachtig. We vaarden uiteraard langs Ellis Island en het Vrijheidsbeeld. Door storm Sandy is het eilandje waarop de dame staat ernstig beschadigd en niet meer toegankelijk. Gelukkig hadden we een prachtige zonsondergang die wel mooie foto's opleverde. Daardoor deed het iets minder zeer dat we er niet op konden ;).

De timing van de cruise was echt perfect. We gingen weg bij daglicht maar kwamen twee uur later in het donker terug. Ik heb bijna nog steeds koude vingers van het bovendeks, in de buitenlucht zitten, maar ik heb wel een heleboel mooie foto's waarmee ik thuis kan opscheppen.

De boot meerde uiteindelijk weer aan en wij vertrokken met de bus naar het restaurant van die avond, dat schijnbaar beroemd staat om de cheesecake: Lindy's. Daar bestelde ik weer kip(misschien doe ik het zelf ook wel ja, maar de keuze was nogal beperkt en ik hou niet van zalm). Weer droog maar niets wat een dot ketchup niet kan oplossen. Wel knap dat de Amerikanen alle groenten die ik niet lust, op een bord gooien als groene garnering. Bloemkool, blegh. Het toetje maakte gelukkig een heleboel goed: het was inderdaad erg lekkere cheesecake.

De avond hadden we vrij. Waar de meeste van de groep de laatste inkopen gingen doen, besloten een ander groepsgenootje en ik stoer dat we, ondanks onze hoogtevrees, het Empire State Building maar eens op moesten. Als we toch in de toeristenmodus stonden… Zo gezegd zo gedaan, en binnen no time stonden we met trillende beentjes, klapperende oren van de wind en 25 dollar lichter boven op het dak van een van de gebouwen die je overal in New York kan zien staan. Het uitzicht, by night, was prachtig. En dat is een understatement. We konden superver kijken en overal was het een schouwspel van kleine lichtjes of juist hele grote gebouwen. In de verte konden we een vliegveld zien, waarschijnlijk JFK, we hadden uitzicht op water, wijken, gebouwen, een schaatsbaan… Alles. Hoewel we allebei uren van het uitzicht konden genieten, besloten we om maar van het dak af te gaan voor onze oren er af zouden vriezen. Het was zeker de moeite van de chagrijnige werknemers en overbodige tentoonstellingen waard. Wat een uitzicht.

Het Empire State was een waardige afsluiting van de tijd in New York. Nee, we zijn nog niet weg, maar morgen is het all business and no play: dan gaan we knallen bij de VN om 's middags meteen door te stomen naar het vliegveld. Rond 4 uur 's nachts Nederlandse tijd zullen we Amerika weer verlaten om met een hoop nieuwe ervaringen terug te keren naar ons kikkerlandje. De volgende en laatste blog in deze serie volgt dan ook dinsdagmiddag pas weer, als ik thuis op de bank zit. Tot dan en duimen jullie morgen voor ons?