Hee allemaal,

Hier weer een vers berichtje vanuit Amerika! Afgelopen maand is er weer van alles gebeurd. Zo ben ik naar de kerk geweest, heb ik Zion National Park bezocht en heb ik een weekendje doorgebracht in Salt Lake City. Ik heb een ontzettend leuke maand gehad en zal jullie nu vertellen over alle hoogtepunten.

Naar de kerk

Een paar weken geleden ben ik op een zondag voor het eerst naar de kerk geweest! Ik had Justin – ik weet niet of jullie je hem nog herinneren, mijn homecoming date – helemaal in het begin verteld dat ik één keer dit jaar naar de kerk wilde, gewoon om eens mee te maken hoe het is, en die zondag was het dus zover! Ik was best nerveus over hoe het zou zijn en al helemaal over wat ik moest dragen. Mijn hostzus Megan zei dat ik gewoon een rok met een shirt, of een jurk moest dragen. Alleen “formele maar niet te erge” kleding heb ik ook weer niet.. Dus ik snel natuurlijk even googlen op geschikte outfits voor de mormonenkerk en het komt er inderdaad op neer dat je als meisje geen broek mag dragen, maar dat je een rok of jurk aan moet. Die mag niet te kort zijn en een shirt mag niet een te diepe hals of blote schouders hebben. Verder geen teksten op je shirt.

Dus ik kom aan in een schattig lichtblauw rokje en een egaal wit shirt (geleend van Megan) en toen bleek dat mijn rokje toch nét ietsje korter was dan dat de rest het droeg, dus ik schoot meteen in de stress. Maar Justin zei dat het prima was. En toen zag ik ieder, maar dan ook íeder persoon van het mannelijk geslacht lopen in een pak! Een echte witte blouse met stropdas voor werkelijk iedere jongen, zelfs voor de kindjes van twee!

De kerk is hier heel anders dan wij gewend zijn in Nederland. Geen echoënde hoge plafonds, Christusbeelden overal, glas-in-loodramen en een priester die zijn zegje doet met een monotone stem – onverstaanbaar door de grootte van het gebouw – en kerkbanken waar je kont pijn van gaat doen. Maar een gewoon gebouw, gelijkvloers, met een klein spits puntje in het midden op het dak, gewone gangen met tapijt op de vloer, een keukentje en in het midden een grote zaal die op te splitsen is in meerdere delen en die zelfs gebruikt kan worden als gymzaal. Ik heb in mijn hele leven nog nooit een kerk als deze gezien; het had hier in Nederland een clubgebouw, bungalow of mortuarium kunnen zijn…

In ieder klein blokje huizen staat een kerk. Iedereen gaat dan ook naar zijn eigen kerk en komt daar alle mede-gelovigen tegen om een babbeltje te maken voordat ze naar de grote zaal lopen. Een kerkdienst bestaat uit drie delen, alle drie van een uur. Het eerste sacrament bestaat uit een algemeen praatje, veel gezang van kinderen en het is voor iedereen. Daarna heb je een uur waarin alle mensen van hetzelfde geslacht samenkomen, daarna kom je samen met al je leeftijdsgenoten van beide geslachten.

Het belangrijkste wat ik “realized” is dat de kerk hier niet iets is waar je heen gaat om naar iemand te luisteren alleen, maar hier is de kerk een bondgenootschap. Mensen komen samen met “familie” (ze noemen iedereen broeder en zuster) om leuke dingen te doen en God te eren. Dat is dan ook wat iedereen hier doet op zondag: naar de kerk gaan. Niet meer en niet minder. Het is dat ik zelf niet in God geloof, maar het idee van een hechte groep vind ik beter klinken dan hoe het is in Nederland – ook al merk ik wel dat als je hier niet naar de kerk gaat, je er ook niet bij hoort. Al met al was het een unieke ervaring en wie weet ga ik nog wel eens een keer dit jaar…

Zion National Park

Ik ben ook naar het Zion National Park geweest! Het is een groot natuurreservaat met ontzettend mooie, enorme rotsen. Er leven veel verschillende dieren en er groeien meer dan achthonderd soorten planten. Zion is dan ook een veelbezocht park in de Verenigde Staten. Er rijdt een gratis bus door het park heen, met verschillende haltes. Wij zijn met die bus door het hele park heengereden en zijn op verschillende plekken uitgestapt om een kleine wandeling te maken: ontzettend mooi! Je bent eigenlijk in een soort groot dal met een kronkelende lijn, met bergen aan beide zijdes en een rivier die met je meestroomt. De eerste stop was dan ook bij een klein riviertje met strandje en reusachtige bergen op de achtergrond. Wij natuurlijk met de voeten het water in en proberen naar de overkant te lopen. Megan haalde de overkant maar ik vond het VEEL te koud (en ik kom nog wel uit Nederland?!).

Een paar haltes verder was er een paadje waar je omhoog kon lopen tussen allerlei bomen door, langs een berg op. Ik had eigenlijk geen idee waar we heen gingen, dus toen de bomen eindelijk verdwenen en ik kon zien waar we waren keek ik vrijwel mijn ogen uit. Het was een soort halve boog van rotswand waar je onder kon staan en waar water overheen liep, dus als je daarin stond en je keek recht voor je uit, druppelde er water naar beneden. Als je keek waar het water in uitkwam leek het net een tropisch regenwoud: onvoorstelbaar, want het is hier nog steeds kurkdroog. Kun je nagaan hoe erg het moet zijn als het heeft geregend. Als je voor je uit keek kwam het volgende wonder: het uitzicht. Je kon ontzettend ver door het dal heenkijken met bergen die voor je neus begonnen en eindigden achter de horizon. Het was prachtig en immens groot! De zon scheen en de rotsen hadden een roodachtige gloed. Zion is ontzettend mooi en ik heb dan ook weer iets dat ik van mijn “to do”-lijstje hier in Amerika af kan strepen!

Salt Lake City

Het laatste hoogtepunt van de afgelopen maand is mijn trip naar Salt Lake City. Dat is een stad in het noorden van de staat Utah, waar mijn oudste hostzus woont met haar verloofde. Ze studeerde vorige week vrijdag af aan een tandartsopleiding en wij gingen met de hele familie naar haar diploma-uitreiking. Het was vijf uur rijden van St. George naar Salt Lake City, maar het was het zeker waard. We verbleven in een hotel (met zwembad en al) en hebben veel leuke dingen gedaan. Op vrijdag vertrokken we al vroeg, zodat we op tijd daar zouden zijn. Na de uitreiking zijn we met de hele familie uit eten geweest. Opa’s, oma’s, (schoon-)ouders, iedereen was er! Dus dat was natuurlijk hét moment voor mij om de rest van mijn “familie” te ontmoeten. Op zaterdag zijn we naar een vogelpark geweest, we zijn met z’n allen wezen lunchen en ’s avonds ging ik samen met Megan shoppen. Natuurlijk hoorde in het programma ook iedere avond genieten in de hot tub: heerlijk! Het was dan ook jammer dat we op zondag al weer terug moesten. We hebben nog een kleine shop-pauze gehouden voordat we vertrokken en daarna reden we weer vijf uur terug in de auto. Ik ben gesloopt, maar het was het allemaal waard!

Het eerste kwartaal van het schooljaar is hier inmiddels voorbij en de tijd gaat ontzettend snel. Megan en ik hebben nog meegedaan aan een Halloween-

flashmob in het winkelcentrum afgelopen maandag en we hebben een huis ondergegooid met wc-papier zoals je dat altijd ziet in films. Mijn agenda is overvol en ik verveel me dan ook zeker niet! Mijn volgende column zal over een maand weer te lezen zijn op Jongin en als je tot die tijd meer wilt lezen over mijn ervaringen hier dan kun je kijken op www.sanneinutah.waarbenjij.nu, mijn blog waar ik iedere week alles bijhoud.

Veel liefs,

Sanne