Hee allemaal,

Ik zit nog steeds hier in het warme, meest zuidelijke puntje van de staat Utah in Amerika! Afgelopen maand heb ik weer van alles meegemaakt, de tijd ging ontzettend snel. Deze keer wil ik het hebben over mijn barre tocht naar de staatsfinale van ons footballteam, Black Friday en mijn eerste echte Thanksgiving-ervaring.

De finale

Mijn high school heeft een ontzettend goed American footballteam en dat was wel te merken: we hadden zo veel wedstrijden gewonnen dat we in de finale stonden voor het beste team van de staat! Op vrijdag 18 november was het zover. De nacht van tevoren kwamen waren we met een groep vrienden pas rond 3 uur thuis van de première van de film Breaking Dawn We moesten om half 8 weer opstaan om naar school te gaan en onze spullen te pakken voor de trip naar Salt Lake City! Dat is namelijk waar de wedstrijd zou plaatsvinden.

Met vriendinnen in de rij voor de premiere.

Het eerste lesuur hadden mijn hostzus Megan en ik doorgebracht bij Jimmy John’s om sandwiches te halen voor onderweg en bij MacDonald’s om te ontbijten. En vervolgens deden we bijna helemaal niks bij het tweede en derde lesuur, omdat heel veel mensen ’s ochtends vroeg al waren vertrokken naar de wedstrijd. Om 11 uur mocht ook ik het lokaal verlaten om samen met nog 100 anderen onze reis te beginnen in de ‘spirit bus’! De school had namelijk twee schoolbussen geregeld die rond half 12 volledig gevuld waren met high school supporters voor een reis van 4 uur naar Salt Lake City!

Het was super gezellig. We hebben de hele heenreis lekker gekletst, gelachen, een film gekeken op m’n laptop en gekke foto’s gemaakt. We kwamen rond 5 uur aan in het gigantische stadion van de Universiteit van Utah en niet veel later begon de wedstrijd! Het was ijskoud, maar gelukkig hadden we dikke vesten aan, dekens om ons heen en warme chocomel om ons warm te houden.

Na 20 minuten begon het ook nog eens gigantisch hard te sneeuwen. Een beetje jammer, want dit maakte de kou ondraaglijk. Je werd zeiknat en het was niet-normaal-koud. We hebben dan ook best veel tijd besteed op het damestoilet waar de verwarming aanstond. De wedstrijd hadden we helaas (flink) verloren, maar het was supergezellig.

Alleen kwam daarna de beruchte terugweg en dat is waar het allemaal misliep. Iedereen stapte de bus in, helemaal nat en hartstikke koud. De buschauffeur had de verwarming aangezet, dus het was nog best uit te houden. Maar dat was niet voor lang, want al snel besloegen alle ruiten en kon de chauffeur niks meer zien. Wat niet goed is: het was noodweer en het sneeuwde zo hard dat er al over werd gepraat of we de nacht in Salt Lake moesten doorbrengen. Maar goed, dat betekende dus dat alle ramen open moesten om al het vocht naar buiten te laten. Zie je het al aankomen? Op de snelweg, met de ramen open, terwijl het nog steeds sneeuwde en regende? Jaja, het regende naar binnen waardoor iedereen nog natter werd en er was gigantisch veel wind die naar binnen kwam. Niemand had droge kleren. Megan en ik deelden 1 jas en schuilden daar beide onder om “droog” te blijven en de kou weg te houden. Het was verschrikkelijk en de langste reis ooit. We vertrokken om 21.30 en kwamen om 4.20 ‘S NACHTS aan! Over een reis die normaal 4 uur duurt hebben we dus bijna 7 uur gedaan. Het was mijn zwaarste reis ooit. We hebben de rest van het weekend dan ook niks meer gedaan, omdat we uitgeput waren, spierpijn hadden en bijna een griepje hadden opgelopen…

Thanksgiving Break

Gelukkig hadden we daarna nog maar twee dagen les, want Thanksgiving kwam eraan! Thanksgiving is een nationale feestdag hier in de Verenigde Staten, waarop ze dank uitspreken voor de oogst en allerlei andere goede dingen. Deze dag wordt ieder jaar gevierd op de vierde donderdag in november en wat je doet is het volgende: je komt samen met je familie die je normaal niet zo vaak ziet. Men reist af van ver hiervandaan om met familie samen te zijn en lekker te eten. Het hoofdgerecht op Thanksgiving is kalkoen en alle vrouwen in huis staan een groot deel van de dag in de keuken om de rest van de hapjes klaar te maken. Vervolgens verspreid je alles wat over was over de rest van de week, zodat je voor een lange tijd niets hoeft te kopen en het eten niet verspild wordt. Verder doe je de hele dag eigenlijk helemaal niks. Je kleedt je bijvoorbeeld niet netjes om, maar kijkt lekker tv en geniet van een rustig dagje niks doen.

Maar niet in de avond! Want de dag na Thanksgiving is het Black Friday! Ieder jaar wordt dat op dezelfde dag gehouden en alle winkels hebben dan extreme kortingen! Televisies worden van 900 voor 250 dollar verkocht en iedereen koopt massaal spellen, computers en heel veel meer. Het is precies zoals je op tv ziet: iedereen staat uren van tevoren buiten in de rij. Op het moment dat het twaalf uur is stormt IEDEREEN op alles af. Mensen duwen elkaar aan de kant, laten oma’s op de grond vallen en rukken spullen uit elkaars armen. (Dat van die oma hebben wij trouwens echt zien gebeuren! Een 16-jarig meisje duwde een oma op de grond en trok een doos uit haar handen!) En daarna probeer je zo snel mogelijk weg te komen, want de rijen aan de kassa lopen [door alle gangen van de winkel heen. In één van de winkels was er rond 1 uur een rij die tussen alle vakken door zigzagde, van de ene kant van de gigantische winkel helemaal langs de zijkant naar de achterkant. Wachttijd? Ik denk wel 2 uur!

Wij begonnen om 22.00 uur bij Wal-Mart want mijn hostzus uit Salt Lake City wilde een beddengoedset hebben. Een half uur van tevoren stonden we daar, met onze hand op het pakket dat we wilden, te wachten tot de klok 22.00 uur sloeg, om het snel in ons wagentje te gooien en weer te vertrekken. Het was ongelooflijk om te zien hoe druk het wel niet was en hoe snel het pad, dat eerst helemaal vol stond met spullen, in 1 minuut weer leeg was.

Vervolgens gingen we naar het warenhuis Target, waar voor de deur een ongelooflijk lange rij stond. Mensen hebben daar meer dan 4 uur voor de deur gestaan! Wij kwamen pas om 23.58 aan en eerst wilden we gewoon door de deur heenstormen en de rij verbreken. Maar er was heel veel politie die mensen steeds maar in kleine groepjes binnenliet. Dus hadden wij ervoor gekozen om eerst ergens tussendoor te lopen om aan de overkant te staan, en dan te doen alsof we daar al de hele tijd in de rij stonden en we gewoon even naast de rij stonden om rond te kijken. En het werkte! Andere mensen die naast ons stonden deden dat ook – iets opvallender dan dat wij het deden – en de vrouw die achter ons stond begon helemaal te schreeuwen en roepen dat haar vriendin hen moest slaan. Dat ze zo lang hadden staan wachten en dat die mensen achter in de rij aan moesten sluiten. En ik stond daar dus direct naast! Wij waren zó blij dat ze ons niet opgemerkt hadden, anders waren wij ook flink de pineut geweest! Wij kwamen namelijk 2 minuten van tevoren aan, konden om 2 over 12 uur naar binnen en hadden de TV die we wilden te pakken!

Al met al was de afgelopen maand een hele ervaring en ik heb nog veel meer meegemaakt dan dat hier nu in het verslag staat. Mijn volgende reisverslag zal komen in het nieuwe jaar, dus ik wens jullie allemaal een superfijne sinterklaas, kerst en een gelukkig nieuwjaar!

Liefs,

Sanne

Ps. Meer over mijn ervaringen hier is te lezen op www.sanneinutah.waarbenjij.nu