De afgelopen weken gingen voor mij ongeveer zoals dat. Ik had een paar vrij belangrijke deadlines. Mijn thesis (ik mag bijna afstuderen!), stage, veel heen en weer reizen tussen thuis en stage en daardoor eigenlijk wel heel moe. Ik was de meeste dagen pas na 20:00 thuis en had daardoor echt geen tijd meer om te koken, op te ruimen, schoon te maken, boodschappen te halen of de was te doen. Allemaal dingen waarvan ik toen ik nog thuis woonde dacht: ‘Zodra ik op mezelf ga wonen, kan ik dat allemaal makkelijk’! Valt dat even tegen.

Gelukkig is daar supermama! Wat is het fijn om mijn moeder te kunnen bellen wanneer ik zelf door de bomen het bos niet meer zie. Om even te kunnen zeuren, klagen en miepen. Even mama bellen om te vertellen dat ik even niet meer weet hoe ik nu weer alles moet aanpakken. Moeders weten dat wel, moeders kunnen multi-tasken dus zij weet wel raad. Dat is ook precies wat ik gedaan heb en supermama kwam langs, bracht eten, maakte het huis schoon (maar dan ook echt het hele huis, niet alleen mijn kamer) en zorgde er zo voor dat ik even adempauze had om mijn deadline te halen.

Op de middelbare school dacht ik altijd dat studenten groot en sterk en onafhankelijk zouden zijn. Studenten kunnen alles zelf en hebben alles onder controle. Dat beeld heb ik ondertussen toch maar bijgesteld. Wij, studenten, zijn niet groot en sterk en onafhankelijk, in tegendeel! Het is juist heel erg fijn om soms even te kunnen bellen met een noodkreet, waarna mams de koelkast weer vol stopt en het huis schoon maakt en mij hierdoor heel veel helpt met stressmanagement. Ik ben later wel groot en sterk en onafhankelijk, nu nog even niet…