De drukte van de wereld

Lopend door de stad zag ik alleen onbekende gezichten, onbekende plekken en de drukte van het dagelijks leven. Iedereen leek wel zijn eigen ding te doen: dakdekkers op de daken, schilders in hun atelier en de visboer die maar al te gretig zijn kibbeling probeerde te verkopen, wat gaat het leven in de stad toch snel. Ik liep zo door de stad, net terug van mijn eerste stagedag en vroeg me toch af, wat wil ik eigenlijk later gaan doen?

Met deze vraag in mijn achterhoofd liep ik in de avondschemering het park in. De vogels floten de avond tegemoet en de eenden waren al op zoek naar hun avondhotel langs de oever. Hun toekomst staat al vast, toch?

The walk of life
Het onbekende van de toekomst kan af en toe beangstigend zijn, wellicht een beetje eng zelfs. Je wordt ouder, zelfstandiger en moet gaan denken aan wat de toekomst je gaat brengen. Een goede baan, een eigen huisje of al denken aan kinderen. Hoe hou je het allemaal bij als je net komt kijken in de wereld van de volwassenen? Ik hoop na mijn opleiding eerst te mogen gaan doen wat ik sinds mijn twaalfde al altijd heb willen doen; reizen. Dan hebben we het niet over een reisje naar Duitsland, ik wil de wijde wereld in, van elke cultuur proeven en uiteindelijk eindigen in het land dat voor mij het allerbeste klinkt: Nieuw-Zeeland. Na mijn lange reis staat de toekomst nog voor mij open, wel hoop ik veel nieuwe mensen te ontmoeten tijdens mijn reis maar ook in mijn werk.

Wat ik later precies ga doen is voor nu nog een raadsel, wel weet ik dat ik het beste een goede basis kan hebben om op te bouwen voor later. Eerst studeren, mijn best doen op school en daarnaast vooral genieten van de weg die ik ga doorlopen. Want vergeet nooit: meestal is de weg die je bewandelt mooier dan de eindbestemming.