Vol goede moed loop ik de supermarkt binnen. Vandaag ga ik tomatencrumble met Parmezaanse kaas, gepofte aardappeltjes, appelslofjes met honing en rozijnen en, als hoogtepunt, op de huid gebakken zalm met sinaasappelvinaigrette maken, voor de mooiste vrouw ter wereld. Ik heb eigenlijk nog nooit van het woord vinaigrette gehoord… is dat Fins of zo? Maar goed, volgens mijn boekje zouden hip en trendy vrouwen dat lekker vinden, en dat móet ze wel een compliment vinden. Bovendien heb ik de recepten. Mijn boekje raadde me ook aan om ruim van tevoren boodschappen te doen – dus hier ben ik, braaf met boodschappenlijstje en met nog een hele dag voor me.

Melk. De laatste keer dat ik in een supermarkt ben geweest, was toen mijn toenmalige vriendin een gebroken been had en dus niet zelf boodschappen kon doen. Sindsdien is de hele indeling blijkbaar veranderd. Dat doen ze met de snacks in de frietzaak nou nooit. Ik spiek even in mijn boekje. “Zuivelproducten (boter, melk, voorverpakte kaas, crème fraîche, yoghurt, enz.) vind je op de zuivelafdeling.” Op zoek naar de zuivelafdeling dus. En naar tomaten. Waar moet ik die in vredesnaam vinden? “Fruit, groente, sla en verse kruiden vind je allemaal op de groenteafdeling,” lees ik. Maar het is hier verdomme net een doolhof, met al die schappen die het zicht belemmeren. Ze zouden van die bordjes moeten hebben, net als in Franse supermarkten…

Als ik thuis kom, dek ik meteen maar de tafel. Het duurt nog 9 uur voor ze aan zal bellen, maar volgens mijn boekje moest het nu eenmaal op tijd. Ik ben nog wel zo slim geweest om de kaarsen nog niet aan te steken. Nou, het koken kan beginnen…

Dat is volgens “Het kookboek voor mannen die op de versiertoer willen” zo’n beetje de gedachtegang van een man, tenminste, zo lijkt het. Het boekje is dus eigenlijk niet voor mij bedoeld, maar voor de man hier in huis. Toch kon ik het als receptenverzamelaar niet laten het boekje toch even aan nader onderzoek te onderwerpen. En de recepten zijn goed, hoor, heerlijk zelfs! Ware het niet dat er vrij weinig vegetarische recepten in staan en ze bovendien de zelfgebakken taart of muffins voor bij de koffie vergeten zijn – wij vrouwen en meisjes houden nu eenmaal ook van snoepen. De tips om het eten goed te laten verlopen ontbreken echter niet en er is zelfs een (volgens mij enigszins random) lijst met recepten per type vrouw bedacht.

Toch lijkt het boekje me een beetje overdreven: ik ken volgens mij niemand die nog nooit in een supermarkt is geweest. Het is zelfs nogal ouderwets – man op het werk en vrouw in de keuken? Nee hoor! Ik heb het idee dat de meeste topchefs mannen zijn. En ook mijn vader kan heerlijk koken (/bakken): pannenkoeken zijn z’n specialiteit. Elke vrouw van de wereld zou die lekker vinden. Maar daar staat dan weer geen recept van in.

Foto 1: BOLTgroup

Foto 2: meganstyle