De sinterklaasgekte is weer begonnen. Ik moet helaas 4 verschrikkelijke potjes dobbelen doorstaan: op school, bij jazzdance, klassiek ballet en de showgroep. Het voordeel daarvan is natuurlijk dat je geweldige cadeautjes wint (en minder geweldige cadeautjes). Deze keer was het raak! Een Hitkrant met het eerste deel van een verzamelposter van One Direction. Dus ik rende ’s middags als een gek naar de C1000 om het 2de deel van de poster te halen, die inmiddels ook al uit was.
Toen ik in de rij van de kassa stond zag ik zowaar een heuse fotoshoot. Compleet met paraplu’s (nooit geweten waarom die zouden helpen bij het maken van foto’s), schapenvachtjes en van die idiote boerenkistjes (waarvan ik me ook nog steeds afvraag wat voor bijdrage die leveren). Kleine kinderen werden neergezet om prachtige foto’s van hen te maken, die daarna in een gouden lijstje werden geschoven om nog 50 jaar aan de muur hangen. Als er dan bezoek komt hoor ik de trotse eigenaars al kermen: “Ow, kijk eens naar onze lieve kleine Angeliqua-Berdina (het zijn aparte namen tegenwoordig) – wat was ze toen lief!!” Waarop het bezoek dan antwoordt in een poging om grappig over te komen: “Tóen ja. Is ze nu niet meer lief dan?”
Terug naar de fotoshoot. Op dat moment was er een meisje aan de beurt. De fotografe stond klaar met haar camera, had het knopje voor de paraplu’s in de aanslag en droeg een badeend op haar hoofd. EEN BADEEND!!! Dat slaat toch alles? Daarnaast stond – gok ik – de oppas in haar handen te klappen en te gillen: ”Hieerrrr, kijk maar naar hier schatje!” Toen het meisje haar blik 1 seconde richting de badeend richtte volgden er snel 3 flitsen en de foto’s waren gemaakt.
Ik stond nog steeds in de rij, met mijn mond wijd open van verbazing. Wat moet dat gefotografeerde kind wel niet hebben gedacht? Ik zou me ten eerste HE-LE-MAAL kapot schamen voor die oppas die zo raar stond te doen, en ten tweede kan ik natuurlijk zelf ook wel bedenken dat ik richting de camera moet kijken, daar heb je geen badeend voor nodig. De rij was inmiddels zover opgeschoven dat ik al bijna aan de beurt was. Snel rekende ik mijn tijdschrift af en liep naar buiten.
Toen ik buiten mijn moeder weer op de afgesproken plek ontmoette moet ik iets hebben gestameld als: “huh….fotoshoot…C1000…………badeend….” Waarop mijn moeder droog antwoordde: “ja, idioot he.” Tja, je bent familie of je bent het niet.
Foto: Memekiller