Vliegende stoelen
De man die zijn dochtertje en ouders vorig jaar verloor door een verkeersongeval kon niet begrijpen dat de dader maar 120 uur taakstraf kreeg als gevolg van te weinig bewijs van te hard rijden. Woedend gooide hij vorige week een stoel richting de rechter. De vele reacties op internet geven hem groot gelijk en het filmpje werd al snel een trending topic op social media. ‘’Tegenwoordig krijg je al een taakstraf van 40 uur als je even op de vuist gaat na een avond stappen’’ is een van de vele reacties vol ongeloof over de uitspraak. ‘’Voor het nemen van drie levens maar 120 uur?’’ Onbegrip van vele mensen.
Brand, zinloos geweld en geweerschoten.
Een paar duizend kilometer verderop in Ferguson is iets vergelijkbaars gebeurd. Daar werd drie maanden terug de 28-jarige Darren Wilson Brown doodgeschoten door een agent. Het zou hierbij om racisme gaan en de hele stad was in rep en roer. Afgelopen maandag kwam de uitspraak, het gerechtshof bevond de schietende agent onschuldig. Bijna meteen na de uitspraak brak de hel weer los in Ferguson. Gebouwen gingen in vlammen op en er werd zelfs geschoten.
De onpartijdige rechter
Bij een rechtszaak spelen veel emoties. Als je ouder of bekende bent van het slachtoffer wil je natuurlijk dat de dader zo lang mogelijk de gevangenis in moet. Hij heeft een dierbaar iemand uit je leven van je afgenomen en dat vraagt om wraak. In de rechtszaal is het echter anders. Rechters handelen via de wetboeken. Hoe beladen en emotioneel het onderwerp ook is, de wetgeving kijkt naar de feiten. Als ze dan geen bewijs kunnen vinden wordt het lastig om iemand te bestraffen. Dat zou onrechtvaardig zijn. Het is lastig te bevatten. Vooral als je iets bent verloren wat onvervangbaar is. Maar zonder rechtssysteem zouden we nooit een eerlijke rechtsspraak hebben. Daar gaat het toch om, eerlijkheid?
Een moeilijke beslissing
Het blijft een lastig verhaal. Ik zou zelf ook niet goed weten wat ik zou doen als ik in de schoenen van de rechter stond. Eigenlijk kun je alleen maar de foute beslissing nemen. Eén van de twee partijen trekt aan het kortste eind en wordt bestraft en dat zonder hard bewijs. Ik ben blij dat ik rustig achter mijn computertje zit en als moeilijkste beslissing van de dag, toch echt moet beslissen wat ik ga eten vanavond!