Na twee kleine rellen te hebben veroorzaakt op Schiphol en een helse vlucht van elf uur waarbij ik mezelf af vroeg waaraan ik het verdiend had om te mogen zitten naast een chinees met de overduidelijke verschijnselen van Obesitas, een stinkadem die meerdere malen mijn genuttigde pinda’s en pepsi deed opborrelen én losse handjes, was ik eindelijk daar: Curaçao!

Dat ik geland was zonder ook maar een uurtje slaap, met een huid zo droog als de Savanne, haar zo vet alsof ik nog nooit van shampoo had gehoord en met wonderbaarlijk 2 pukkels meer als waarmee ik van huis was vertrokken arriveerden ik minder glamourous als ik had gewild. Maar dat alles mocht de pret niet drukken want na een 11 urig lidmaatschap bij de Mill Hell Clubwas ik dol gelukkig om mijn vriendinnetje weer te zien in de fijne omstandigheden van 35 graden Celsius waardoor we tijdens onze omhelzing niet alleen lieve woorden zoals: ‘ik heb je gemist’ uitwisselden maar ook gelijk minimaal één liter zout en stinkend lichaamsvocht.

Mijn vriendinnetje Bunny en ik besloten om het nachtleven even duidelijk te maken dat ik was gearriveerd en we vertrokken daarom gepikt en gesteven naar de Bermuda, de plek waar het op vrijdagavond allemaal te doen is. Eenmaal aangekomen in the place to be liet ik met een malibu cola in mijn hand, mijn ogen door het vertrek dwalen, op zoek naar nooduitgangen zodat ik in geval van calamiteit weet waar ik heen moet rennen en natuurlijk om even zogenaamd onopvallend te bestuderen wat voor vlees er in de kuip was. Mijn ogen zagen een tamelijk lang gestalte nonchalant leunend tegen een bar, haar leuk in model, outfit was prima. Meer dan dat kon ik op dat moment niet ontdekken want de de misterieuze meneer in kwestie keek mij inmiddels ook recht in mijn kijkers aan en mijn moeder heeft me altijd geleerd dat staren onbeleefd is. Ik concentreerde me weer voor de volle 100% op de verhalen van mijn vriendinnetje en bedacht mezelf tussendoor nog even hoe gelukkig ik was met het feit dat ik bij haar was en haar gekakel weer mocht aanhoren. Terwijl ik in gedachte verzonken was, had het mannelijke gestalte zich mijn richting begeven en stond het met vrienden van mijn vriendinnetje te praten.

Al snel raakten meneer X en ik samen in gesprek verwikkeld over koetjes en kalfjes. Toen mijn vriendinnetje aandrong op het verlaten van de tent om ons schoonheidsslaapje in te gaan zetten, maakte meneer de volgende opmerking: ‘Je wil me nu zeker niet je telefoonnummer geven’. Wat een rotopmerking! Als ik bevestigend antwoord en zeg: ‘Nee, dat wil ik inderdaad niet’ ben ik weer de bitch. Kortom: ik gaf hem mijn telefoonnummer. Thuis aangekomen zag ik op mijn telefoon een envelopje staan. Meneer X bedankte me voor de gezellige babbel die we hadden gemaakt, erg attent. Gelijk de volgende avond trof ik meneer weer op een feestje, namelijk op de basis van de mariniers Parera. De mannen van defensie hadden een feestje georganiseerd met het thema fout. Het thema dat wij vrouwen klakkeloos in de wind hadden geslagen, want als je een reden hebt om je helemaal lady like op te tuigen moet je die met beide handen aangrijpen. Zo kwam het dat wij voor het onvoldongen feit kwamen te staan dat er zeker honderd stoere kerels liepen te paraderen in strings, jurkjes, sponge bob pyjama’s en andere vreselijke outfits die nog steeds op mijn netvlies gebrand staan. En daar sta je dan in je outfit a la Helena van Troy met open hangende mond en ogen die bijna uit je hoofd rollen.

Na de aanblik op deze volslagen belachelijk geklede en totaal los geslagen landverdedigers in polonaise nam ik mezelf voor om een pistool aan te schaffen zodra ik weer voet had gezet op Nederlandse bodem. Echt waar, als deze kerels ons land moeten verdedigen in geval van oorlog raad ik iedereen aan om zo’n ding te kopen op de zwarte markt. Sterker nog, ik hoop dat het rode kruis ze in onze overlevingspakketten stopt! Toen ik eenmaal bekomen was van de schok en een beste borrel ter kalmering genuttigd had, bood meneer X mij aan om me een rondleiding te geven op de basis. Hij melde er nog keurig bij: ‘Ik heb er geen verkeerde bedoeling mee hoor!’ Helemaal gerustgesteld volgde ik meneer X op de voet. Na een korte rondleiding en een bezoekje aan de huiskat van de basis die net kittens had gekregen ( Ook erg mannelijk, een stel mannen die boven een kat hangen en zeggen: awww..koetsie, koetsie, koetsie NOT!) kwamen we aan op de slaapzaal van meneer. Hij moest zich even omkleden en zijn tanden poetsen omdat we daarna door zouden gaan naar een ander feestje. Ik praatte me rustig door de ongemakkelijke situatie heen, heel serieus mijn voeten bestuderend zodat ik niet per ongeluk op zou kijken als meneer net zijn broek uit had gedaan. Toen meneer klaar was met het poetsen van zijn tanden en ik al bij de deur stond te wachten kwam hij ineens op me afgelopen met zijn lippen getuit en zijn ogen al halfdicht. Ik voelde zijn adem op mijn gezicht neerdalen en zijn gehijg deed mjin haren opspringen. Ik schrok me rot! In slowmotion zag ik hem dichterbij komen.. 15 centimeter, 10 centimeter, 5 centimeter.. STOP! NEGATIEF!

Ik deinsde als een geslagen hond achteruit en behoorlijk hard met een lichte geshockeerde kraak in mijn stem vroeg ik: He, wat doe je joh! Ja meneer X, als je zegt dat je geen bedoelingen hebt moet je vervolgens niet proberen je tong in mijn keel te steken. Stilletjes liepen we terug naar het feestje waar meneer X vervolgens al spoedig uit mijn gezichtsveld verdween.