We draaien de hitjes van Oscar and the Wolf in de auto en krijsen mee. De tijd gaat snel en we zijn al bijna in Antwerpen. Over 3 kwartier begint het concert en wij zitten nog in de auto… Met veel gestress, gebaren en gevloek wijst Google Maps ons de juiste weg. We rennen naar de bus en zijn precies op tijd!

“Ohh, ik was bang dat we het concert gingen missen. Dat was echt een ramp geweest…” We komen aan in het Sportpaleis en sluiten in de rij aan om onze jassen op te hangen. Schiet op, nog maar 20 minuten en dan begint het concert! “Shit, je kunt hier niet pinnen”? Wat nu? “Daar, een pinautomaat”. We lopen de mega lange rij in. Wat duurt dat wachten lang…

Met contant geld op zak gaan we eindelijk naar onze plek. “Waarom staan we hier en niet in het midden? We kunnen Oscar niet eens zien”, roep ik geïrriteerd. We hollen door alle stoelen heen, opzoek naar de beste plek. Geen plek. Ik hoor dat de eerste akkoorden gespeeld worden. “Hij begint, hij begint, snel!!”. We kijken nog een keer goed rond en dan vindt mijn vriendin een plek waar we hem beter kunnen zien! Kijk daar! We hollen erheen. Ik voel dat alle mensen zich irriteren aan ons, maar dat kan me niet schelen. Ik moet Oscar and The Wolf goed kunnen zien. “Wauw, we staan hier echt perfect”. Hij speelt de eerste akkoorden en ik voel dat deze avond geweldig gaat worden! We dansen de hele avond en genieten van zijn muziek.

Willen jullie weten waar ik fan van ben? Dit is mijn favoriete nummer!