Eng idee of niet, toch is orgaandonatie iets waar je over moet nadenken. Wanneer je geboren bent in 1997 heb je gisteren of vandaag een brief over orgaandonatie ontvangen. In die brief vraagt minister Schippers (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) je of je donor wil worden. Dat je die brief krijgt betekent niet dat je iets moet kiezen. Het kan het wel makkelijker maken om er over te praten. Dat je geen brief hebt gekregen, wil niet zeggen dat je niet over orgaandonatie moet nadenken.

Hoe werkt donorregistratie?

In Nederland moet je jezelf registeren om donor te worden. Vanaf 12 jaar of ouder kan je je registreren als donor, maar je ouders kunnen altijd nog beslissen dat het niet gebeurt. Vanaf 18 jaar krijg je automatisch een donorformulier thuisgestuurd en kun je je registeren. In België is het juist andersom, daar ben je automatisch donor en moet je het aangeven wanneer je geen donor wil zijn.

In Nederland hebben op dit moment 3,5 miljoen mensen een ‘Ja’ laten vastleggen, toch kunnen hiervan maar een paar honderd mensen daadwerkelijk orgaandonor worden. Er zijn namelijk speciale omstandigheden nodig om een orgaan te kunnen doneren. Iemand moet medisch geschikt zijn en in het ziekenhuis overlijden, vaak op een intensive care. Uiteindelijk zijn er daarom helemaal niet zoveel organen beschikbaar.

Durf te vragen

Veel jongeren hebben twijfels over orgaandonatie en blijven met vragen rondlopen. De drie vragen die het meest voorkomen zijn:

• Ben ik wel geschikt als donor?
• Krijgt mijn familie wel tijd om afscheid te nemen?
• Hoe ziet mijn lichaam eruit na donatie?

Een kwart van de niet-geregistreerde Nederlanders blijft met bovenstaande vragen rondlopen, omdat ze het moeilijk vinden om over te praten. Op de website www.orgaandonatie.nu staan een aantal tips hoe je gemakkelijker in gesprek met iemand kan gaan over orgaandonatie. Zo zou mijn blog een aanleiding kunnen zijn om er met iemand erover te praten.

Wat heb ik gekozen?

Ik heb toestemming gegeven dat ze mijn organen mogen gebruiken. Ik ben altijd voor orgaandonatie geweest en daar ben ik erg nuchter over. Voor mij geldt, dood is dood en beter dat iemand anders er nog gebruik van kan maken. Op de dag dat ik achttien werd, heb ik mezelf meteen als donor geregistreerd. Nu ik er over nadenk, zelfs zonder overleg met mijn ouders. Naast orgaandonor ben ik ook bloeddonor, vooral omdat ik denk dat ik wel wat bloed kan missen. Desondanks begrijp ik kiezen voor doneren voor anderen veel moeilijker is, dan hoe ik er nu over praat.

Ben je orgaandonor of wil je orgaandonor worden? Waarom wel of niet? Laat hieronder een reactie achter