Carnaval is hét feest waar ik als Brabander ieder jaar naar uitkijk. Het feest waar mensen verkleed en onder het genot van (meerdere) drankjes dansen, springen en met Jan en alleman praten. Weken van te voren overleg ik met vriendinnen welk hilarisch kostuum we dit jaar dragen. Maar zorgt dit verkleedfeestje er niet voor dat mensen zich anders voordoen dan ze zijn? Of durven mensen nu eindelijk te zijn wie ze willen zijn, omdat het niemand iets uit lijkt te maken wie of hoe je bent tijdens carnaval?

Tijdens dit feest zetten mensen hun carnavalsmasker, maar daarmee ook hun masker van het dagelijks leven af. Een teruggetrokken meisje zet haar feestneus op en trekt zich niets aan van de mening van anderen. De jongen die zich altijd groot moet houden, zet zijn zorgen opzij en host op de muziek. Iedereen heeft het gevoel zichzelf te mogen zijn.

Als de feestdagen voorbij zijn, heb ik een nare nasmaak. In de supermarkt kom ik het meisje weer tegen. Alleen is het meisje dat ik tijdens carnaval zag feesten nergens meer te bekennen. Ze heeft haar masker weer uit de kast getrokken en is weer in zichzelf gekeerd. Wat zou het toch heerlijk zijn als het iedere dag carnaval is en iedereen het gevoel heeft zichzelf te mogen zijn. Doe jij je wel eens anders voor dan je bent of je voelt?

Foto: Maskers