Mocht je Mario Kart niet kennen, het komt erop neer dat je tegen anderen racet over verschillende circuits. Je speelt als een van de welbekende Mario karakters, bijvoorbeeld Luigi, Yoshi of Mario zelf. Eigenlijk speel ik zelf het spel pas sinds een half jaar. Vaak doe ik dit samen met mijn vriend, die er heel goed in is. In het begin kon ik er niks van, wat lachwekkende situaties opleverde. Ik maakte de bochten veel te vroeg en knalde tegen muren aan, of ik viel gewoon van de baan af. Maar: na veel spelen werd ik steeds beter in het spel, en nu gaat het me best aardig af.

Dat klinkt natuurlijk heel erg als de les: oefening baart kunst, maar die kennen we inmiddels wel. Wat ik nu merk is dat ik Mario Kart een beetje op gevoel speel. Er zijn nog steeds circuits waar ik regelmatig opeens stilsta tegen een muurtje, maar in plaats van krampachtig alles goed te willen doen en alle bochten heel strak te maken, race ik nu veel meer op intuïtie. Ik neem een bocht en daarna denk ik: ‘oh, dat ging gewoon goed terwijl ik er eigenlijk niet over nadacht.’ Ik durf te wedden dat als ik er wél over had nagedacht, ik niet zo strak die bocht was doorgekomen.

Als we dit nou ook eens meer in het echte leven zouden toepassen. Dan bedoel ik natuurlijk niet strakke bochten maken, maar wel: niet altijd zo hard nadenken over alles en je maar afvragen of je alles wel goed doet. Luister eens meer naar je intuïtie. Je krijgt namelijk meestal last van stress als je ergens teveel over nadenkt en iets daardoor zwaarder maakt dan dat het is, dus door meer op je gevoel af te gaan kan je meteen wat van die onnodige stress verminderen. Vaak gaat een hele hoop gewoon goed als je afgaat op je intuïtie, je gevoel heeft vaker gelijk dan je denkt. Van een spelletje Mario Kart kan je dus zomaar wat leren!