De afgelopen kwamen steeds meer vrouwen in het nieuws met hun ervaringen van seksuele intimidatie, aanranding of zelfs verkrachting. Tuurlijk heb ik ook wel eens een opmerking gekregen die eigenlijk net te seksueel was. Maar verder dan dat is het voor mij gelukkig nooit gegaan.

Ik schrok dan ook van alle verhalen die gedeeld werden onder #MeToo. Waarom kunnen mensen niet met elkaar omgaan zonder ongepaste opmerkingen of erger?

Wat mij ook opviel is dat in de media vooral de verhalen van vrouwen (die slachtoffer waren) werden verteld. Hierdoor kreeg ik nog meer het idee dat mannen geen slachtoffer kunnen zijn, alleen maar dader, en dat vrouwen altijd het slachtoffer zijn.

Aan dat idee maakte dit artikel van de NOS gauw een eind. Ook mannen kunnen slachtoffer worden. In dit geval gaat het om 3 soldaten die jaren later aangifte hebben gedaan. Zij waren tijdens hun ontgroening vernederd, mishandeld en misbruikt.

Ik kon me niet voorstellen dat zij de enigen zouden zijn en ben gaan googelen. Er is dus bijna niets te vinden over mannelijke slachtoffers van seksuele intimidatie. Iets vinden over mannelijke slachtoffers van vrouwen is zelfs nog lastiger. Maar ze zijn er wel degelijk, alleen durven zij hun verhaal vaak niet te delen. Het taboe op seksuele intimidatie bij mannen lijkt nog groter te zijn dat dat bij vrouwen.

Waarom? Dat vroeg ik me ook af. Het lijkt erop dat mannelijke slachtoffers zich niet durven uit te spreken omdat ze denken dat ze niet geloofd worden. Maar niemand iets durft te zeggen blijft het idee bestaan dat het niet gebeurt.

Daarom vraag ik nu aan jullie: is het niet tijd om het taboe rond seksuele intimidatie te doorbreken voor vrouwen èn voor mannen?