Mijn ouders en ik

Sinds ik op mezelf woon ga ik elke week wel een keer op bezoek bij mijn ouders. Omdat het eten gratis is, ik ben tenslotte maar een arme student, maar natuurlijk ook om bij te kunnen praten. Wanneer we dan gezellig zitten te kletsen merk ik dat het niet alleen over mij en hoe mijn dag was gaat, maar ook meer over mijn ouders. Wanneer mijn vader een zware dag heeft gehad geef ik hem advies, terwijl hij vroeger degene was die mij altijd advies gaf. Dat doet hij nog steeds wel, mijn moeder natuurlijk ook, maar toch is het anders dan vroeger.

De relatie tussen mij en mijn ouders is dus veranderd. Ik zeg ‘op bezoek gaan’ in plaats van ‘naar huis gaan’ en ik praat vaak met ze als gelijken, niet meer altijd als ouder en kind. Tegenwoordig kan ik bijvoorbeeld meepraten over zorgverzekeringen, terwijl ik daar vroeger niks van begreep. Ik denk dat het vooral komt doordat ik op mezelf ben gaan wonen. Ik sta nu op eigen benen en ben niet meer het kleine afhankelijke kindje dat ik ooit was.

Ik vind het aan de ene kant grappig om te merken dat de ouder-kind verhoudingen zich een beetje omdraaien, bijvoorbeeld wanneer ik mijn ouders advies geef in plaats van zij mij. Aan de andere kant voelt het ook vreemd, want zo volwassen ben ik nou ook nog weer niet. Gelukkig weet ik dat ik altijd bij mijn ouders terecht kan. Wanneer ik een rotdag heb gehad voel ik me weer even een klein meisje bij papa en mama, en dat is soms best fijn. Dan denk ik, misschien is het voor hen ook wel fijn dat ze nu af en toe bij mij terecht kunnen.

Heb jij een goede relatie met je ouders?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.