Maar meneer X had in mijn ogen niet het X-effect gehad en was door de Sascha Mourali in mijn hoofd geëlimineerd als de zwakste schakel. Gisteravond had mijn vriendinnetje mij onder hoge druk zover weten te krijgen dat ik naar huis ging, maar als het aan mij had gelegen had ik nu nog steeds stom staan te staren in de ogen van the Terminator. Toen we eindelijk thuis waren, heb ik een uur zitten bazelen als een kip zonder kop over hoe leuk hij wel niet leek. Godzijdank had hij mij mede gedeeld dat hij vanavond naar Hed Kandi zou gaan waardoor ik vanochtend hals over kop nog een kaartje was gaan kopen terwijl ik de avond daarvoor tot grote verbazing van the Terminator had moeten bekennen aan hem dat ik helemaal geen flauw idee had wie of wat Hed Kandi eigenlijk was.

’s Avonds was ik ruim een uur bezig geweest met bepalen wat ik aan moest doen. Uiteindelijk was ik voor een lange, strapless, groene jurk gevallen en had ik daaronder in plaats van mijn special edition Nike Air Max mijn bruine, gladiator stiletto’s uit New York aan met hakken van 12 centimeter. Hierdoor kon ik wel door de grond zakken van de pijn in mijn voeten. Maar dapper als ik was, stond ik te glimlachen alsof het een lieve lust was want zoals mijn moeder vroeger al zei: ‘Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden’.

Toen ik the Terminator eindelijk had weten te traceren, was ik deze keer pas aan mijn tweede malibu- cola bezig waardoor ik in staat was om charmant naar hem te glimlachen. Ik liep echter niet naar hem toe, want ik was te bang dat ik mezelf onderweg zou verstappen op mijn hakken en een enorme flater zou slaan. Ik bleef dus cool staan te balanceren waar ik stond, ondertussen probeerde ik nog te dansen ook, met de gedachte dat the Terminator zich op 10 meter afstand van mijn linkerkant bevond. Ik had geen tijd om mezelf af te vragen waarom hij niet naar mij toe kwam gesneld want ik werd hevig gestoord door een stelletje jongens die mij en mijn vriendinnetjes al de hele avond op de voet volgden. Ze wilden een foto van ons maken, die ik vriendelijk weigerde want je weet immers maar nooit wat ze met fotoshop tegenwoordig allemaal niet kunnen aanrichten. Toen kwam de slimste van het stel naar me toe met de openingszin uit de jaren 1800: ‘als je lacht, ben je veel mooier’. ‘ Wat een helder lampje was hij zeg’, ik liet hem mijn meest onnozelste glimlach zien hopend dat er nog wat etensresten tussen zaten, zodat hij weer afdroop. Zijn beste kameraad bedacht zich ook dat hij nog wel wat te melden had en twee minuten later spetterde er dus iemand met veel consumptie in mijn oor: ‘Roken is slecht voor je longen hoor’ Ik deed net alsof ik dat feit voor het eerst hoorde en keek hem totaal verrast aan terwijl ik mijn hoofd naar links hield om zijn speeksel uit mijn oor te laten lopen. Hij had al snel door dat ik hem totaal niet serieus nam en ook hij blies tot mijn genoegen de aftocht. Vanuit mijn ooghoeken zag ik alweer een ander gestalte op mij afkomen waardoor ik mezelf schrap zette voor de volgende domme opmerking terwijl ik mijn meest geïrriteerde gezicht opzette. Ik keek links van me en de diepe fronzen in mijn gezicht verdwenen als sneeuw voor de zon, want het gestalte dat naast mij was komen staan was The Terminator.

Toen the Terminator mij vertelde dat hij mij de afgelopen week al meerder keren gezien had, vroeg ik hem waar hij mij dan gezien had alleen even om te checken of ik er toen wel op mijn best had uitgezien. Hij vertelde dat hij mij een avond in een restaurant had gezien en dat hij mij op een zondag op het strand had gezien. Ik reageerde bevestigend en sloeg aan het nadenken over wat ik die dag dan voor kleding had gedragen. De avond in het restaurant had ik een zwart, kanten jurkje gedragen met zwarte, open, hoog gehakte sandalen. Prima! Maar toen ik terug dacht aan wat ik zondag had gedragen op het strand sloeg de schrik me om het hart. Meneer X had me al een standje gegeven over het feit dat ik op het strand, bedacht moest zijn op het feit dat alle mannen me in de gaten hielden. Ik vond het toen weer een typische opmerking voor hem en vroeg me toen een minuut of twee af of hij al een Burka voor me had besteld bij zijn kleermaker. Met de opstandige gedachte dat meneer X niks over mij te zeggen had, had ik zondag dus net als voorgaande dagen lekker topless op het strand gelegen. Normaal gesproken als ik ga zwemmen, trek ik altijd mijn bikinitopje wel weer aan omdat ik het niet prettig vind om zo wiebelig over het strand richting de zee te banjeren. Maar zondag had ik mijn topje op mijn bedje laten liggen omdat alle meiden zich met ontbloot bovenlijf naar de zee begaven en ik zonder topje de achtervolging in had gezet en dacht: ‘Boeiend, ik ken hier toch niemand’ .

Op het strand kwam een van ons op het idee om een foto te maken van onze blote rondingen waardoor we in de branding nog een aantal foto´s hebben gemaakt die je thuis niet in je fotoboek stopt om je opa en oma een hartaanval te besparen.

Ik realiseerde mezelf geschokt dat ik naast een man stond die mijn borsten al had gezien voordat we nog maar een woord gewisseld hadden. Ik stond totaal perplex. Ik vroeg met een te hoge hartslag en een piep stemmetje van angst aan hem: ‘weet je zeker dat je me zondag gezien hebt?’ Hij antwoordde nogmaals bevestigend en ik schreeuwde het uit: ‘ Jongen, je hebt mijn tieten gezien joh!’ Ik was helemaal in paniek en the Terminator stond er geamuseerd bij te grijnzen. Ik vroeg mezelf af of hij stond te grijzen omdat hij mijn panische reactie grappig vond of omdat hij aan mijn blote borsten stond te denken. Hij probeerde me gerust te stellen en zei: ‘ik heb wel meer borsten gezien in mijn leven hoor’. ‘Ja hallo, wat wil je daarmee zeggen man?’

Toen god iedereen in elkaar zette op dag zes in de scheppingsweek, stond ik vooraan bij het uitdelen van het stemgeluid. Toen was het dringen in de rij voor een IQ van meer dan 120 waardoor ik helaas te laat in de borsten rij aansloot. Voor Cup C en D was grote belangstelling geweest en die waren dan ook net allemaal uitgedeeld toen ik aan de beurt was, waardoor er voor mij niks meer overschoot dan een kleine B cup. Maar je mag een gegeven paard niet in de bek kijken, waardoor ik lichtelijk geïrriteerd raakte door de opmerking van the Terminator. Toen ik mijn hoofd naar hem oprichtte om hem fijntjes te vertellen dat hij mijn borsten niet zo mocht bagatelliseren kwam mijn vriendinnetje tussenbeide met de mededeling dat ze naar huis wilde. Kortom: het was weer tijd voor mij om afscheid te nemen van the Terminator. Hij verzette zich lichtelijk tegen het feit dat ik weer zou gaan en vertelde me dat hij me ook wel thuis wilde brengen. Ik sloeg zijn uitnodiging vriendelijk af, terwijl ik mezelf wel weer voor mijn kop kon slaan. Ik wilde namelijk nog helemaal niet naar huis en ik wilde wel dat the Terminator mij thuis zou brengen, maar wist dat als ik hier naast hem zou blijven staan, ik wel aan hem overgeleverd zou zijn. Nu bleef het gesprek leuk en vrijblijvend, omdat we allebei konden gaan en staan waar we wilden en met genoeg andere mensen konden praten maar ervoor kozen om met elkaar te praten. Daarbij denk ik altijd: Bro’s before Ho’s! Mijn vriendinnetje had totaal geen zin gehad om die avond naar de Bermuda te gaan, maar ze had het gedaan voor mij. Het minste wat ik nu kon doen voor haar was met haar mee te gaan naar huis zonder tegen te stribbelen en haar een dikke kus te geven. Ik maakte duidelijk aan The Terminator dat ik dus echt naar huis ging en hij pakte zijn telefoon uit zijn zak. Ik stond te popelen om hem mijn nummer te geven, maar tot mijn verbazing keek hij alleen hoe laat het was en stopte het ding daarna terug in zijn zak.

Jezus.. hoe kon hij me dan smsen? ! Wanneer zou ik hem dan weer zien??