Mijn vriendin gehesen in een prachtig roze tuniek en ik een stunning roze jurk met open rug, want dat oranje op koninginnendag is zo cliche, trokken we naar Mambo Beach. Daar aangekomen bleek het nou niet bepaald het feest te zijn waar ik helemaal uit mijn plaat ga. Godzijdank bestaat er malibu cola! Na 5 malibu cola wilde ik nog steeds niet deelnemen aan de polonaise of mee schreeuwen met de afgrijselijke Nederlandstallige nummers maar ik had ook geen zin meer om mannen te bekijken want na de tegenvaller van de avond daarvoor, had ik deze finaal afgeschreven.
Omdat er op een avond als deze de nodige drank genuttigd word, is het prettig om wat fotomateriaal te hebben dus besloot ik even wat gezellige kiekjes te schieten. Je weet immers maar nooit wie je vroeg of laat weer kan chanteren met confronterend beeldmateriaal. Toen ik de foto’s terug keek zag ik op de achtergrond van mijn net geschoten foto een onbekend mannelijk gezicht op de achtergrond die zijn kop getrokken had in een nogal vreemde grimas. Ik keek op van mijn fototoestel met open mond en keek recht in de ogen van de saboteur van mijn foto. ‘Hmm, dat ziet er niet verkeerd uit!’ was de eerste gedachte die door mijn hoofd schoot. Ik schreeuwde naar hem dat hij mijn foto’s niet moest verpesten en gelijk daarna maakte ik een foto van hem zodat ik hem thuis nog is nader kon inspecteren. Helaas trok ik iets te snel mijn fototoestel weg, waardoor ik alleen zijn schoenen fotografeerde. Ow, die waren ook niet slecht! Ik vind het een afknapper eerste klas als een man foute schoenen draagt. Je zult maar een date hebben en je van te voren gedachte McSteamy komt ineens opdagen in sandalen! Nou, dan is er wat mij betreft niks stomends meer aan want de liefde is van mijn kant dan gedaald tot beneden het vries punt. Of je vriend zal maar bij je thuis aanbellen op slippers met witte sport sokken! Gruwelijk!
Maar dit exemplaar droeg goed schoeisel en ik vond dat ik hem dat best even mocht melden. Dus ik liet mijn longen vol met lucht lopen en blerde op volle kracht naar hem: Leuke schoenen joh! Zoo en dan durven mensen nog te zeggen dat ik niet complimenteus ben ingesteld.. voor mij was de kous hiermee af. Ik deed een dansje met een vriendinnetje en maakte hier en daar een praatje. Ik was net mijn vriendinnetje een bonzend trommelvlies aan het bezorgen met mijn gebrul. (ja, ook ik was inmiddels beland in de schaamteloze zing-mee-zo-vals-als-je-kan-fase) toen iemand ineens mijn arm pakte. Ik reageerde niet, want ik hou er niet van als mensen me onderbreken als ik verwikkeld ben in een musicaal hoogstandje. Ik voelde nogmaals dat iemand een hand klemde om mijn bovenarm, lichtjes aan mijn arm trok en daarbij hoorde ik een onbekende stem vragen: wat zei je nou over mijn schoenen? Ding ding ding, de onbekende man met het juiste schoeisel praatte tegen me!
Toen ik hem van top tot teen had bekeken op mijn dooie akkertje besefte ik tot mijn grote teleurstelling dat meneer wel is bij de Landmacht kon zitten. De Landmachters zijn op oefening in Curacao en het eiland zit er vol mee, als een invasie. Je kunt ze vooral herkennen aan de tatoeages die defensie, volgens mij, tegenwoordig als kerstbonus cadeau geeft. Meneer X zat ook bij de Landmacht. Ik had mijn buik vol van die kerels, dus mijn enthousiasme was gelijk gevlogen. Ik merkte schamper op: Laat me raden, jij zit zeker bij de Landmacht?! Hij reageerde beledigd en zei: Nee, ik ben marinier! God, marinier! Nog erger! Eigenlijk was ik helemaal klaar met die mannen bij defensie want als ik terug denk aan G.I. Joe en meneer X begon ik toch spontaan te knarsentanden, maar deze gaf ik toch het voordeel van de twijfel. Hij liet me al snel zijn tatoeages zien waarbij ik zijn gespierde buik niet onopgemerkt kon laten. En wat een spierballen had hij zeg! Het drong langzaam tot me door: er stond hier gewoon een levensechte man van staal voor mijn neus. The terminator! We raakten in een interessant gesprek verwikkeld waarbij hij me na een paar minuten vertelde dat ik niet zo sarcastisch moest doen en niet van die rare bekken moest trekken. Pardon? Mijn mond viel open van verbazing! Ik deed ‘m snel dicht voordat er een vlieg naar binnen zou vliegen. Een jongen had nog nooit zo snel zo’n botte opmerking tegen mij durven maken. Maar het ergste was nog: hij had gelijk! Hij had me door! Ik stond hem voor de gek te houden, een beetje lief te knipperen met mijn lange wimpers en breed uit naar hem te glimlachen terwijl ik eigenlijk zijn baan bij defensie belachelijk stond te maken. Shit!
Ik besloot te gaan urineren want ik stond al uren lang mijn blaas te pesten omdat ik bang was dat de man van staal weg zou lopen zodra ik mijn kont gekeerd had. Maar ik kon niet meer, ik stond op knappen en ging op een drafje naar het toilet toe zodat ik ook is rustig na zou kunnen denken. Ik bekeek mezelf zorgvuldig in de spiegel of mijn mascara misschien uitgesmeerd was en ik misschien een overdosis foundation of een pukkel kon ontdekken. Maar niks was minder waar, twee heldere ogen in een gave en licht gebruinde huid staarde me aan in de spiegel. Ik vroeg mezelf af hoe het mogelijk was dat dit exemplaar van het mannelijk geslacht geen genoegen nam met mijn sprankelende voorkomen en niet als een blok viel voor mijn charmes, zoals ik gewend was.
Toen ik mijn kont had laten zakken op de pot begon ik mezelf zorgen te maken. Verlies ik mijn charmes? Of is mijn charmante persoonlijkheid waarmee ik mannen om mijn vinger wind soms niet hitte proof en dus vanmiddag gesmolten in de zon ofzo? Ik besloot tijdens het handen wassen dat zorgen maken geen zin had, want daar krijg je immers toch alleen maar rimpels en grijs haar van. Ik rechtte mijn rug voor de spiegel en met mijn lipjes getuit en mijn borstjes vooruit keerde ik terug naar the Terminator.