Mijn fascinatie voor tatoeages begon toen ik 16 jaar was. Ik wou zo ontzettend graag een vlinder

tatoeage, toen leek me dat helemaal geweldig! Helaas kreeg ik van mijn ouders geen toestemming, en dus moest ik braaf wachten tot ik 18 was. Tot de dag van vandaag ben ik ontzettend blij dat mijn ouders dit hebben afgekeurd! Niet dat vlinders niet mooi zijn, maar een beetje kinderlijk was het wel.

Inmiddels ben ik 23 en heb ik twee tattoos (geen vlindertjes), dit voelt voor mij pas als het begin. Een aantal vrienden van mij die tatoeages hebben waarschuwden me dat het zeer verslavend werkt. Dit nam ik maar met een korreltje zout, alleen niks is minder waar. Voor sommigen het begin van het einde. Ik ben bang voor mij ook.

Het belangrijkste is dat je goed nadenkt voordat je een tatoeage neemt. Het is iets wat je immers voor de rest van je leven met je meedraagt, daar wil je natuurlijk geen spijt van krijgen. Er zijn mensen waarbij hun tatoeages een speciale betekenis hebben. Dat is bij mij ook het geval, ik zie de mijne als een soort reminders van bepaalde gebeurtenissen. Niet iedereen hoeft een betekenis bij zijn tatoeage te hebben, als je er zelf maar blij mee bent!

Een aantal jaar geleden zag je nog niet heel veel mensen met tatoeages, inmiddels is het bijna gewoon geworden. Ondanks dat het een trend is moet je wel zeker weten dat het bij past. Als je er niet goed over nadenkt dan krijg je straks echt spijt van bijvoorbeeld: je vlinder tatoeage…

Ken jij iemand die spijt heeft van zijn tatoeage?