Bèta
Een tijdje terug had ik een college over stereotypering. We moesten zogenaamde associatietesten uitvoeren in de les. Je plaatst dan woorden bij elkaar die volgens jou logisch gezien bij elkaar horen. De test gaat op snelheid. Je kan dus niet echt nadenken over de goede antwoorden, maar je kiest de woorden bij elkaar waarvan jij meteen denkt dat die bij elkaar passen.

Ik koos bijvoorbeeld de woorden ‘man’ en ‘bèta’ bij elkaar. Met bèta worden exacte vakken bedoeld, zoals techniek, wiskunde, natuurkunde, etc. Ook koos ik ‘chirurg’ bij ‘man’. Natuurlijk weet ik wel dat vrouwen ook goed kunnen zijn in bètavakken en dat vrouwen ook chirurg kunnen worden, maar blijkbaar vind ik bij sommige beroepen mannen toch beter passen. Ik plaats dus toch meer mensen in een hokje dan ik dacht en ik heb dus bepaalde oordelen over mannen en vrouwen.

Doosjes in mijn brein
Mijn docent legde uit dat dit komt door schema’s die je hersens maken. Het is een soort structuur. Als ik denk aan het woord ‘bèta’, gaat in mijn hersens het zogenaamde doosje ‘man’ open. Dat is simpelweg de eerste keuze die mijn hersens maken. Er zijn meer woorden die ik bijvoorbeeld associeer met bèta, zoals ‘moeilijk’ of ‘niet leuk’, omdat ik zelf heel slecht ben in exacte vakken en ze dus ook niet leuk vind.

Ik ben niet de enige die de associatie tussen ‘bèta’ en ‘mannen’ maakt. De meeste mensen van mijn studie plaatsten dezelfde woorden bij elkaar als ik. Er zijn dus meer mensen die dezelfde doosjes in hun brein gebruiken bij bepaalde woorden.

Ik zie om mij heen steeds meer meiden die geïnteresseerd zijn in hoe computers of apps werken. Misschien is het tijd om mijn hokjes aan te passen. Ik leerde in les dat bepaalde schema’s in je hersens veranderd kunnen worden. Het zou dus moeten lukken…

Nu denk ik niet dat de woorden ‘bèta’ en ‘makkelijk’ voor mij ooit bij elkaar gaan passen, maar misschien in de toekomst wel ‘bèta’ en ‘vrouwen’!

En jij? Ben jij een hokjesdenker? Test jezelf!